Een burn-out, je hebt er vast van gehoord. De alsmaar draaiende maatschappij die steeds meer van je verwacht, de prestatiedruk, werken aan je fysieke gezondheid, je sociale leven onderhouden, het moeten werken naast je studie om onderscheid te maken van andere studenten en eenmaal je aan het werk bent, ligt een burn-out op de loer. Maar is dat eigenlijk wel zo? Waarom horen we opeens zoveel over burn-out? Weten we überhaupt wel wat een burn-out inhoudt?
Een burn-out is geen stoornis die staat in de DSM-5 en er lijkt ook geen consistente definitie te bestaan wat een burn-out beschrijft (Klaver, 2022). Toch praten mensen erover alsof we allemaal weten wat het is en waar we het over hebben, terwijl er veel verschil zit in de ernst van klachten: waarbij de een slechts een paar weken thuiszit maar nog wel redelijk energie heeft, kan de ander een jaar of zelfs langer thuiszitten en kosten veel dagelijkse activiteiten te veel energie.
Het lijkt alsof burn-out iets van deze tijd is, maar ook vroeger raakten mensen extreem uitgeput. Nu wordt er veel gesproken van een burn-out, waarbij vroeger de term ”neurasthenie” werd gebruikt (Lipsitt, 2019). Het lijkt de grootste reden te zijn onder het ziekteverzuim. In voorgaande eeuwen waren lichamelijke klachten door het vele fysiek werken een probleem. Echter, in deze kenniseconomie worden psychische klachten een steeds grotere uitdaging.
Onderzoek suggereert dat er wel degelijk sprake is van en stijging in stressklachten, maar dat duidt niet direct op een burn-out (Vries, 2020). Daardoor kan de term ”burn-outsymptomen” onduidelijk zijn, omdat het in principe lichte tot matige stressklachten zijn die nog niks met een burn-out te maken hebben. Het klinkt alleen wel veel ernstiger. De kans op bagatellisatie van een daadwerkelijke burn-out is groot wanneer we bij stressklachten al spreken over een burn-out.
Daarnaast is het belangrijk om meer onderzoek te verrichten naar burn-out. Op deze manier kan er een consistente(re) definitie worden gegeven en kan er specifieker hulp worden geboden aan mensen die risico hebben op het ontwikkelen van een burn-out. Zo lijken de klachten van een burn-out veel op de klachten die horen bij een depressie en/of angststoornis (Golonka et al., 2019). Dit is een belangrijke ontdekking, omdat dit mogelijk ook een rol kan spelen bij de behandeling van een burn-out.
Concluderend, stressklachten zijn ontzettend vervelend en het is belangrijk om te onderzoeken waar de stijging van stressklachten vandaan komt en wat ertegen gedaan kan worden. Is het niet een optie om de term ”burn-outsymptomen” los te laten en juist te gaan focussen op meer onderzoek naar burn-out en de oorzaak van toenemende stressklachten?
Literatuurlijst
Golonka, K., Mojsa-Kaja, J., Blukacz, M., Gawłowska, M. & Marek, T. (2019). Occupational burnout and its overlapping effect with depression and anxiety. International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health. https://doi.org/10.13075/ijomeh.1896.01323
Klaver, M. (2022, 14 november). Psychiater Christiaan Vinkers wil “liefdevol bommetje” leggen onder burn-out. https://www.linda.nl/lifestyle/gezondheid/christiaan-vinkers-in-ban-van-burn-out-bestaat-niet/
Lipsitt, D. R. (2019). Is Today’s 21st Century Burnout 19th Century’s Neurasthenia? Journal of Nervous & Mental Disease, 207(9), 773–777. https://doi.org/10.1097/nmd.0000000000001014
Vries, H. de. (2020, 15 september). Waarom de focus op burnout het probleem niet oplost (column). RTL Nieuws. https://www.rtlnieuws.nl/economie/opinie/column/5183668/burnout-mythe-hype-oplossing-uitleg-hidde-de-vries-schaufeli