Dag van de overprikkeling

Vandaag staan we stil bij de dag van de overprikkeling. Hierbij hebben we iemand geïnterviewd die last heeft van verschillende mentale klachten en niet de hulp krijgt die ze echt nodig heeft. Dit sluit goed aan bij de dag van de overprikkeling. Momenteel is  zij 18.5 jaar. Vanwege privacy redenen vermelden we haar naam niet.  

Toen ze 13 was had ze al moeite met dwangmatige gedachten en perfectionisme, wat zich vooral uitte in haar schoolprestaties. Ze was continu bezig met leren en huiswerk maken en kon pas stoppen toen alles had gedaan en het ook perfect had gedaan. Hiervoor heeft ze een half jaar laagdrempelige hulp gekregen.

Rond haar zestiende kreeg ze last van een eetstoornis. Hiervoor is ze uiteindelijk ook opgenomen in het ziekenhuis. Ze werd aangemeld bij de GGZ maar moest wel wachten totdat er plek voor haar was. In de tijd tussen het ziekenhuis en de GGZ behandeling is ze een week opgenomen bij de crisisdienst van een andere GGZ-instelling. Hier heeft ze geen goeie herinneringen aan. Tijdens haar opname werd er door de leidinggevende niet gekeken naar haar voedingsadvies en haar eetproblemen, terwijl ze er wel vanaf wisten. Daarbij moest ze ook zelf haar avondeten koken (wat natuurlijk niet echt ideaal is voor iemand met een eetstoornis) en werd er niet tegen haar gepraat. Ze voelde zich erg eenzaam tijdens die week, omdat de hele week geen enkele leidinggevende met haar een gesprek voerde. Daarbij kreeg ze ook naar haar mening teveel vrijheid. Ze mocht een half uur helemaal alleen naar buiten, terwijl ze ook last had van suïcidale gedachten. ‘De leiding nam totaal geen verantwoordelijkheid, in dat half uur kan iemand zichzelf gewoon iets aandoen.’ Er werd ook niet gelet op het slikken van medicatie. ‘Ik heb die hele week mijn medicatie niet geslikt omdat niemand het controleerde.’

Toen ze uiteindelijk de behandeling kreeg heeft ze eerst twee maanden een groepsbehandeling gedaan, waarbij er werd gekeken naar wat er bij haar het beste zou passen. Na 3-4 maanden groepsbehandeling kreeg ze ook psychomotorische therapie (PMT) erbij.  Deze therapie hielp haar in het moment zelf wel, maar buiten de sessies om had ze er weinig aan.

Na 8 maanden stopte deze behandeling. In eerste instantie zou ze nazorg krijgen, maar uiteindelijk ging dat niet door. Hierdoor werd ze enorm teleurgesteld. Van te voren was haar namelijk verteld dat ze de nazorg zou krijgen als ze een bepaald gewicht zou bereiken. Volgens de instelling zou dat moeten lukken als ze zich hield aan haar voedingsschema. Ze heeft zich gehouden aan de gemaakte afspraken, maar toch had ze het gewicht niet bereikt. Hierdoor kreeg ze geen nazorgbehandeling. ‘Ik vind niet dat je een behandeling zo kan afsluiten. Nazorg zou voor iedereen moeten gelden en niet voor mensen die een bepaald gewicht hebben bereikt. Ik heb echt mijn best gedaan maar alleen vanwege mijn gewicht had ik er geen recht op. Het voelt nog steeds alsof ik niet een behandeling heb verdient’.

Uiteindelijk heeft ze na 3-4 maanden wachten wel weer een behandeling gevonden. In het begin van deze tussenstop voelde ze zich nog prima, maar na 2 maanden maar na 2 maanden merkte ze wel dat ze niet meer in behandeling zat. Ze was toen nog steeds op zoek naar een plek om therapie te krijgen. Ze mailde naar de plek waar ze ook de groepstherapie en PMT had gekregen of er plek voor haar was om terug te komen. Die plek was er, alleen deze keer kwam ze wel bij een andere behandelaar terecht. Dit was ongeveer aan het einde van 2020.

In het najaar van 2021 is ze 18 geworden. Als je volwassen wordt, wordt de zorg anders geregeld. Ze moest opnieuw een traject aanvragen en ook eigen risico betalen. Omdat het eigen risico 400 euro zou zijn voor 2 maanden, in plaats van 400 euro voor een heel jaar had ze besloten om haar behandeling weer in januari te startten, zodat ze niet heel veel geld kwijt was. Eigenlijk wilde ze toen naar een andere instelling, omdat de behandeling die ze had aan het einde niet meer aansloeg. Zowel zij als haar psycholoog hadden het idee dat ze vastzat en de behandeling niet meer voor haar werkte. Ze had toen contact opgenomen met een instelling die net haar hulpvraag wel vooruit zouden kunnen. Het probleem was alleen dat de instelling niet reageerde. Het gevolg was dat ze weer naar haar oude psycholoog moest mailen, of er nog plek was in die instelling. Die plek kreeg ze bij een andere psycholoog, alleen ze gaat er nu maar 2 keer per maand naartoe.

Eigenlijk heeft ze nog steeds niet de hulp die ze echt nodig heeft. Ze heeft een grote hulpvraag waar geen behandeling voor is. Er wordt steeds focus gelegd op een onderdeel van haar hulpvraag, maar niet op het gehele plaatje en de onderliggende problemen. ‘Het is een soort cyclus, mijn hulpvraag is te breed waardoor er 1 probleem van mijn hulpvraag wordt opgelost maar niet het grote plaatje. Daarom heb ik daarna weer een nieuw probleem, want het grote probleem is er nog steeds.’ Daarbij is haar motivatie ook steeds meer verdwenen. In het begin van haar traject had ze nog de motivatie om een behandeling te starten en omdat ze nog minderjarig was kreeg je daar ook hulp bij, door bijvoorbeeld doorverwijzingen. Nu ze 18 is wordt ze niet meer geholpen met het vinden van een geschikte instelling en zelf een instelling zoeken is erg moeilijk. ‘Waar moet je kijken? Zelf heb je ook geen idee wat een goede plek is.’

Als je zelf het systeem zou mogen aanpassen, wat zou je dan veranderen?

‘Ja natuurlijk heb je meer mensen nodig maar die kun je er niet zomaar bij halen. En je kan ook niet van de mensen die er wel zijn vragen of ze 60 uur kunnen werken. Maar wat wel echt belangrijk is, is het zijn van een luisterend oor. Oordeel niet over iets waar je niet alles van weet, maar luister naar diegene en heb geduld voor diegene. Wanneer iemand aangeeft dat diegene de motivatie heeft om een behandeling te starten, geef diegene in de tussentijd dan de ruimte om met iemand te praten die een beetje verstand heeft van het probleem. Doe in ieder geval iets met die motivatie, want anders is die motivatie snel weg.’

Wereldvluchtelingendag

Sinds de oorlog in Oekraïne is het probleem weer steeds vaker in het nieuws; vluchtelingen. Nederland is een van de vele Europese landen die vluchtelingen opneemt. Maar natuurlijk niet alleen Oekraïense vluchtelingen, over de hele wereld zijn er landen waar leven onveilig is. Niet alleen de volwassenen hebben daar last van, maar ook de kinderen. Hoe gaat Nederland eigenlijk om met vluchtelingkinderen? Zijn er organisaties die hen helpen?

Vluchtelingen zijn personen die in hun thuisland gegronde vrees hebben voor vervolging. Hun thuisland beschermt hen niet. Redenen voor vervolging zijn: godsdienst, politieke overtuiging, etniciteit, sociale groep, of de seksuele voorkeur van de vluchteling, aldus het Vluchtelingenverdrag uit 1951. Meer dan 150 landen hebben zich verbonden aan het verdrag. Dit verdrag bepaalt ook dat vluchtelingen niet mogen worden teruggestuurd naar een land waar zij worden vervolgd.

Er zijn grofweg twee typen gevluchte kinderen en jongeren:

• Kinderen en jongeren die met een of beide ouders of andere familieleden zijn gevlucht. Of die zich in het kader van gezinshereniging bij hun ouder(s) voegen;
• Kinderen en jongeren die zonder naaste familie gevlucht zijn: alleenstaande minderjarige asielzoekers (amv’s).

In Nederland wonen steeds meer kinderen die met of zonder hun ouders naar Nederland zijn gevlucht. In februari 2021 zaten 6.956 kinderen en jongeren in de leeftijd van 0 t/m 17 jaar in de centrale opvang van het COA. Het aantal alleenstaande minderjarige vreemdelingen kende in 2015 een piek met 1751, waarna het aantal weer afnam. Deze kinderen hebben daar vaak geen eigen keuze in gehad. Veel kinderen komen uit oorlogsgebieden of zijn gedwongen om te vluchten. Hierdoor kunnen de meeste vluchtelingenkinderen en -gezinnen te maken hebben met de gevolgen van trauma.

Organisaties zoals bijvoorbeeld VluchtelingenWerk Nederland komen op voor de belangen van deze kinderen. Zij verzorgen projecten om kinderen zelfvertrouwen, de broodnodige ontspanning en ondersteuning te bieden tijdens de asielprocedure. Ook neemt VluchtelingenWerk actief deel binnen de Werkgroep Kind in Azc. Dit is de organisatie die zich sterk maakt voor kinderen in asielzoekerscentra. Met het Kinderrechtenverdrag als uitgangspunt zorgt de Werkgroep ervoor dat de situatie van kinderen in asielzoekerscentra wordt verbeterd. Verder organiseren zij de projecten: Time4You, voorlichtingen om ervoor te zorgen dat de kinderen sterker in hun schoenen komen te staan. Project Samenspel, een interactief lesprogramma over muziek gevold door een echt concert in een grote concerthal. En VluchtelingenWerk organiseert al meer dan dertig jaar vakantieweken voor vluchtelingkinderen én eenoudergezinnen.

Ook het Nederlands Jeugdinstituut (NJI) houdt zich bezig met de zorg voor vluchtelingen. Alle kinderen en jongeren in Nederland hebben recht op goede ondersteuning, onderwijs en een veilige omgeving om in op te groeien. Dat geldt ook voor gevluchte kinderen en jongeren, met of zonder verblijfsstatus en uit welk land ze ook vluchten. Een deel van hen heeft extra begeleiding nodig omdat ze traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. Het NJI draagt hier zorg voor.

Professionals in de Jeugdgezondheidszorg beoordelen of extra ondersteuning, hulp of zorg nodig is en kunnen direct de juiste zorg of hulp erbij halen. Om eventuele risico’s vroegtijdig te signaleren werken ze hierbij onder andere samen met onderwijs, voorschoolse voorzieningen, wijkteams, huisartsen en jeugdhulp. Wanneer dat nodig is verwijzen zij door naar bijvoorbeeld de huisarts of jeugdhulp.

Er is dus duidelijk veel hulp voor vluchtelingen die naar Nederlands komen. Toch zijn er ook slechtere kanten, overvolle Azc’s, weinig privacy en sociaal contact. Ook zijn wachtlijsten voor dit soort hulpbronnen vaak lang. Dus hoewel Nederland al goed op weg is om een veilige, gezonde omgeving te creëren voor deze kinderen, is er ook nog veel te doen.

Inschrijven kan via deze link!

Meer buitenspelen en de sociale media stelen

He bah, kan je weer de wijk niet in met je auto. Moet je weer dat stuk lopen naar je huis. Elk jaar worden er op de tweede woensdag van juni stukken weg afgesloten voor verkeer, maar waarom gebeurd dat nou eigenlijk?

Dat komt door de Nationale Buitenspeeldag, die als sinds 1994 jaarlijks op de tweede woensdag van juni wordt gehouden. Elk jaar worden er stukken straat afgesloten zodat kinderen zonder zorgen op de weg kunnen spelen. Ze kunnen voetballen, tikkertje spelen en nog veel meer. Buitenspeeldag is een dag met spandoeken, folders ouders en natuurlijk veel spelende kinderen.

De vraag nu is natuurlijk, waarom is het noodzakelijk dat er jaarlijks een buitenspeeldag wordt georganiseerd?

Daar zijn, helaas, meerdere antwoorden op. Ten eerste is buitenspelen minder veilig geworden in de laatste jaren. Ouders vertrouwen het niet altijd als hun kinderen naar buiten willen en zo wordt buitenspelen minder gestimuleerd. Daarnaast zijn er in sommige buurten ook weinig voorzieningen om te kunnen spelen, denk aan flatgebouwen midden in de stad. Verder is het ook zo dat kinderen meer achter hun beeldschermen geplakt zijn (Haagmedia et al., 2017).

Vanwege deze redenen zijn er talloze instanties bezig om buitenspelen aantrekkelijker te maken, kijk bijvoorbeeld naar Nickelodeon of Jantje Beton. Het doel van de afsluitingen is dan ook om aandacht te vragen van de omgeving. Zo worden gemeenten, voorbijgangers en omwonende gevraagd om de straat veiliger en kindvriendelijker te maken. Buitenspeeldag is dan ook een speelse manier om deze aandacht te vragen.

Uit voorgaande buitenspeeldagen blijkt dat het contact dat door deze dag gelegd wordt, leidt tot aanpassingen en verbeteringen. Voorbeelden hiervan zijn snelheidsbeperkende maatregelen, veilige oversteekplaatsen of gewoon meer speelruimten.

Het klinkt allemaal als een heel goed initiatief, toch vinden aardig wat kinderen buitenspeeldag vervelend. Nickelodeon gaat namelijk uit, en wat moeten ze toch zonder hun favoriete televisiezender. Voorheen was dit genoeg motivatie om naar buiten te gaan, er was immers niets anders te doen. Nu, sinds sociale media zich ontwikkelt heeft, wordt het moeilijker om kinderen naar buiten te trekken.

‘’Nickelodeon doet het niet. Oke, dan ga ik wel Youtube kijken op mijn ipad,’’

Dat is natuurlijk de gedachte die we niet willen creëren. Hedendaags krijgen ouders dus een veel belangrijkere rol. Ouders moeten een stimulans bieden, en zogezegd hun kinderen naar buiten schoppen.

Gelukkig maken de organisaties van buitenspeeldag ook gebruikt van de sociale media in hun voordeel. Jaarlijks worden er berichten gedeeld en websites gestart allemaal in het teken van buitenspelen. Nu wordt sociale media in plaats van de vijand, de vriend.

Jaarlijks blijven organisaties zich inzetten en ontwikkelen, allemaal met het doel om kinderen meer naar buiten te krijgen en het lijkt te werken. Na de 10e editie van de buitenspeeldag, gaf maar liefst 75% van de ouders aan dat ze buitenspeeldag kennen. Daarnaast hebben ruim 300 duizend ouders meegedaan aan activiteiten blijkt in een onderzoek van Motivaction naar voren te komen (Haagmedia et al., 2017). Zo laat men maar weer zien dat ook met doorzetten dingen kunnen veranderen.

Lekker genieten van het weer en ondanks dat we studenten zijn en waarschijnlijk geen tikkertje meer gaan spelen, zal het wel goed zijn om een uurtje minder achter de telefoon te zitten en een stukje te wandelen 😉

Bronvermelding

Haagmedia, Haagmedia, Haagmedia, Haagmedia, Haagmedia, & Haagmedia. (2017, 12 juni). Buitenspelen minder veilig dan 10 jaar geleden. Haagmedia. Geraadpleegd op 7 juni 2022, van https://www.haagmedia.nl/buitenspelen-minder-veilig-dan-10-jaar-geleden/

Kinderziekenhuizen

‘Mama, je blijft wel bij me toch?’

12 mei, was het de dag van de zorg. En ondanks dat de insteek van het artikel kinderziekenhuizen is, blijft het belangrijk om de gehele zorg te erkennen. Dus ook vanuit de paperascie, bedanken wij alle zorgmedewerkers voor hun inzet.

Toen ik klein was, was ik regelmatig ziek. Een oorontsteking hier, een longontsteking daar. Antibiotica slikken en het ging weer beter. Weer een weekje ziek, weer antibiotica enzovoort. Het ging maar zo door. Ik kwam op een gegeven moment minstens 3 keer per week in het ziekenhuis. Wat bleek? Ik had een slechter immuunsysteem wat bacteriën niet goed kon afweren. Toen ik 8 was heb ik een boost gekregen en ging het beter. Later heb ik nog een operatie gehad waar ik een nachtje moest blijven slapen. Ik weet nog heel goed dat ik heel zenuwachtig was en bang was dat ik alleen zou zijn. Ik weet nog goed dat ik aan mijn moeder vroeg: ‘’Mama, je blijft wel bij me toch?’’ Uiteindelijk is de operatie goed gegaan. Nu, heb ik nog steeds wel een verzwakt immuunsysteem, maar ik ben niet zo ziek meer als toen ik klein was.

Er zijn zoveel andere verhalen van kinderen net als ik. Jaarlijks alleen al, beland ongeveer 1 op de 10 kinderen in een kinderziekenhuis. Van alle kinderen jonger dan 1 jaar, belandt bijna een kwart in het ziekenhuis (23%). Hiervan vaak 9 op de 10 met een overnachting (Jaarlijks belandt 1 op de 10 kinderen in het ziekenhuis, 2022). Voor deze kinderen is er niet altijd een oplossing of een medicijn. Sommige kinderen liggen jaren in het ziekenhuis en sommige komen er misschien niet eens uit. Het klinkt allemaal heel verdrietig, en dat is het ook. Meer kan ik er niet van maken, want ziek zijn is nou eenmaal erg. Het is erg om te moeten toekijken, je machteloos te voelen en het is erg om ziek te zijn.

En ondanks het feit dat niets deze pijn en het ongemak kan laten verdwijnen, zijn er vele instanties die ervoor willen zorgen om deze pijn te verminderen. De kinderziekenhuizen bieden specialistische en intensieve zorg. Deze zorg hebben de kinderen hard nodig en wordt hen met alle liefde gegeven. Naast het genezen van kinderen is de insteek van een ziekenhuis is ook het comfortabel maken en houden van de kinderen. Ouders worden zo dicht mogelijk bij de kinderen gehouden. Daarnaast komen er iedere week cliniclowns langs om de zieke kinderen op te beuren. Die ervoor willen zorgen dat ouders en hun kinderen, ongeacht de moeilijke tijd, toch hun spirit houden.

In Nederland worden vijf kinderziekenhuizen erkend: in Groningen, Amsterdam, Utrecht, Nijmegen en Rotterdam. Al deze kinderziekenhuizen zijn gebonden aan een groot academisch ziekenhuis waar ook geneeskunde studenten les krijgen. Onderzoeken door specialisten en studenten vinden ook plaats (Het kinderziekenhuis, 2020). Dit allemaal om ervoor te zorgen dat later, het liefst nu al, zo veel mogelijk kinderen genezen kunnen worden. De kinderziekenhuizen bestaan al jaren en zijn volop bezig om bij te blijven met de nieuwe medische bevindingen. Innovatie staat voorop. Toch blijven er veel kinderen ziek. En we kunnen niet nu alles oplossen, hoe mooi dat ook zou zijn, maar we kunnen elkaar wel helpen, om zo snel mogelijk naar oplossingen te zoeken.

Jaarlijks krijgen gemiddeld 600 kinderen tussen de 0 en de 18 jaar de diagnose kanker. 1 op de 4 van deze kinderen komt te overlijden en dit maakt kanker de meest voorkomende doodsoorzaak door ziekte bij kinderen (Stijgende lijn in overlevingskansen voor kinderen met kanker, 2019).  In 2007 werd een initiatief gestart door ouders van patiënten en een aantal kinderoncologen. Het doel was om de kinderoncologische zorg, research en opleiding in 1 landelijk centrum bijeen te brengen om zo de overlevingskansen en de kwaliteit van het leven voor kinderen met kanker sneller te verbeteren. Uiteindelijk, na een lange weg afgelegd te hebben is het Prinses Máxima Centrum, gelegen op Utrecht Science Park, opgericht. Het nationale centrum voor kinderoncologie waar wetenschappelijk onderzoek en de zorg voor kinderen voorop staat. Dit centrum is op 5 juni 2018 opgericht en door onze Koningin officieel geopend. Naast dat het ons nationale centrum is, is het ook het grootste kinderkankercentrum van Europa en wordt het ook een zogenoemd onderzoeks ziekenhuis genoemd.

Toch is kanker nog niet genezen. En ik zeg nog niet, omdat ik de volste vertrouwen heb in onze zorg. Het vertrouwen dat wij ooit het raadsel van kanker oplossen en al deze kinderen kunnen helpen. Onze beste zorgmedewerkers kunnen het alleen niet alleen. Vooral nu, na de corona pandemie, ligt de focus op het bijwerken van achterstanden. Toch kunnen wij wel helpen. En nee, we hebben dan niet misschien de doorslaggevende kennis over tumoren en celdifferentiatie, maar wij kunnen we onze zorgmedewerkers het geld geven om de materialen aan te schaffen, om meer onderzoeken uit te voeren of om meer mensen aan te kunnen nemen. En niet alleen geld, maar ook vrijwilligers, steun en zo veel meer dingen kunnen helpen.

Kortom, ik wil jullie hier een aantal goede doelen voorleggen, aan wie jullie geld kunnen doneren of vrijwilligers taken kunnen uitwisselen. En ik weet, we zijn studenten en zijn al blij met een warme avondmaal. Dus doe en geef wat je wil en wat je kan. Ik hoop dat dit artikel je informatie gegeven heeft, misschien wel de drive om iets te doen of een nieuw idee voor je werk later. Je weet maar nooit, misschien verander je de wereld wel.

https://www.kinderziekenhuizenvanoranje.nl/donate

https://foundation.prinsesmaximacentrum.nl/nl/voor-kinderen-tegen-kanker

Het kinderziekenhuis. (2020). Docukit.nl – Vol informatie over werkstukken en spreekbeurten. Geraadpleegd op 18 mei 2022, van https://www.docukit.nl/spreekbeurt/het-kinderziekenhuis

Jaarlijks belandt 1 op de 10 kinderen in het ziekenhuis. (2022, 15 april). Onafhankelijke Ziekenfondsen. Geraadpleegd op 18 mei 2022, van

https://www.mloz.be/nl/content/jaarlijks-belandt-1-op-de-10-kinderen-het-ziekenhuis

Stijgende lijn in overlevingskansen voor kinderen met kanker. (2019). Integraal Kankercentrum Nederland. Geraadpleegd op 18 mei 2022, van https://iknl.nl/nieuws/2021/stijgende-lijn-in-overlevingskansen-voor-kinderen

Muziek

Nu de week van de muziek voorbij is, is het tijd om even terug te blikken op dit onderwerp samen met Musicie lid Tom Lammers. We hebben het al gehad over het belang van muziek, maar ook binnen SV PAP is het mogelijk om met muziek bezig te zijn. Daarom heb ik een van de Musicie leden uitgenodigd om te vertellen over wat muziek voor hem betekend.

De eerste vraag die we natuurlijk moesten beantwoorden was: wat doet de Musicie? De Musicie is dit jaar verantwoordelijk voor het schrijven van het Lustrumlied en een optreden op het eindfestival van SV PAP eind mei. Verder komen ze regelmatig bij elkaar om samen muziek te maken. Muziek is dus uiteraard erg belangrijk voor de Musicie. Maar wat betekent muziek voor de leden?

Hoe en wanneer ben je begonnen met muziek maken?

“Toen ik 7 was ben ik begonnen met blokfluit spelen, de helft van mijn familie zat in een fanfare en daar wilde ik ook erg graag bij. Dat heb ik toen een half jaartje volgehouden en daarna ben ik trompet gaan spelen.”

Welk instrument speel je. En heb je een favoriet?

“Ik speel trompet, gitaar, zowel akoestisch als elektrisch, bas, ukelele, drums, piano en ik maak elektronische muziek. Dat is dan via mijn laptop en vooral Techno. Mijn favoriete instrument is de elektrische gitaar. De trompet is erg luid en daar worden mijn huisgenoten niet zo vrolijk van. Bij de gitaar kan ik gewoon mijn oortjes in doen en spelen wanneer ik wil.”

Wat betekent muziek voor jou?

“Het betekent voor mij echt ongelooflijk veel. En het kan ook verschillende dingen betekenen. Andermans muziek kan iets voor je betekenen, je heel erg raken of een gevoel geven. Maar als je zelf muziek maakt is het ook weer anders. Je kan dan je eigen gevoel en je eigen betekenissen kwijt in de muziek die je maakt.”

Wie zijn jouw voorbeelden in de muziek?

“Arturo Sandoval, dat is een jazztrompettist. Hij is echt onmenselijk goed. Hij kan heel hoog en snel spelen, maar alsnog muzikaal. En ook Jim Root, hij zit in een metal band, ik houd erg van metal. Hij speelt goede metal riffs maar speelt ook mooie rustige solo’s. En als laatste Cliff Burton, hij is de 2^de bassist van Metallica, maar wel de beste bassist. Hij kon op een basgitaar wat veel mensen niet eens op een normale gitaar kunnen. Ik probeer het wel eens na te doen maar dat ik echt onmogelijk.”

Vind jij dat er een verband is tussen muziek en emotie?

“Ja 100%. Als je muziek speelt, kan je gewoon spelen wat je wilt. Je kan je heel erg laten leiden door je emoties. Ook bij het luisteren naar muziek breng je veel emoties mee. Ik heb een bepaald nummer, daar zit emotionele waarde aan voor mij en elke keer krijg ik er kippenvel van. En dat is zo mooi, dat het luisteren naar muziek zoiets los kan maken.”

Vind jij dat muziekles op de basisschool verplicht moet zijn?

“Ja ik denk het wel. Ik heb zelf weinig muziek op de basisschool gehad. En daar baal ik van. Het was meer een rare docent van 50 die liedjes met ons zingt, zonder instrumenten. We konden geen muziek maken. Terwijl dat best makkelijk te doen is, met een paar trommels wat ritmes oefenen, dat vinden kinderen geweldig. Op de middelbare school was er meer muziek, maar als je geen muziek gewend bent vindt niemand dat leuk. Hoe eerder je ze introduceert, hoe groter de kans dat ze wat met muziek gaan doen. Je moet ook vooral niet te moeilijk beginnen. Dat werkt averechts. Begin bij de basics en werk dan verder.”

Merk je een verschil tussen muziek tijdens een les, of een voorstelling met bijv. een orkest?

“Ja vooral gezonde spanning. Je bent met 50/60 man. Als je een foutje maakt hoor je dat er erg goed. Tijdens een optreden merkte ik heel erg een verbinding tussen mij en de dirigent. Die zit helemaal in zijn element en geeft iedereen de aandacht en weet hoe het stuk in elkaar zit. Bij een stukje waar mijn sectie een noot had die hoog boven alles uit kwam zag je de dirigent zich voorbereiden om ons te begeleiden. En die verbintenis voel je niet tijdens een les.”

Muziek kan dus voor iedereen een andere betekenis hebben, maar zorgt in ieder geval voor verbintenis. Wat betekent muziek voor jou? Vind jij ook dat muziek op de basisschool een verplicht vak moet zijn? We zijn heel erg benieuwd naar jullie ervaringen en meningen. En mocht je geïnteresseerd zijn geworden in de Musicie? In het nieuwe schooljaar gaan de inschrijvingen weer open en kan je lid worden van deze commissie!

Muziek: Een engel of duivel?

Muziek. Een vorm van zelfexpressie. Een manier om je emoties echt te voelen. Misschien wel een manier van coping. Misschien helpt het je te concentreren of kan je er echt door ontspannen. Muziek is persoonlijk, mooi en kan een geweldige invloed hebben op iemand. Muziek haalt het beste in mensen naar boven en kan eigenlijk niet slecht zijn. Of wel?

De laatste jaren komt het begrip drill-rap veel naar voren. Drill-rap kan gedefinieerd worden als een agressieve rapvorm die zich kenmerkt door gewelddadige teksten. De inhoud van de rap is vaak rauw, niet melodieus en gaat over het harde leven op de straat. Thema’s als drugs, overvallen moord en eigenlijk alle criminele elementen komen hierin voor (Van Vliet, 2020).

Drill rap is ontstaan in Chicago in 2010. Het kwam omhoog als een subgenre van rap waarin de problematiek rondom gangs en geweld wordt aangekaart. Hierin speelt het internet zijn rol weer, want razendsnel groeide de trend uit naar de rest van de wereld. Het begrip drilling betekent, in Chicago, doorboren (met kogels). De videoclips die uit Amerika komen vertonen dan ook vooral video’s met wapens. In Europa komt het geweld anders naar voren. Vuurwapens zijn hier namelijk minder makkelijk te verkrijgen. In plaats van deze wapens wordt er in de videoclips dus gebruik gemaakt van messen, ijspriemen en schroevendraaiers. Alhoewel het maken van drill-rap niet illegaal is, zijn de acties van de gangs vaak wel illegaal. Zo is er een drill groep KBS die al sinds 2015 bij de politie in beeld is, omdat zij meerdere misdrijven gepleegd hebben met de groep. O.A diefstal, straatroof en inbraak (Van Vliet, 2020).

Dus drill-rap lijkt geweld en criminaliteit erg te adverteren, maar heeft het dan ook daadwerkelijk een invloed op de criminaliteit van de jeugd?

Politiecijfers laten zien dat er een stijging van het aantal wapenincidenten in Nederland bij jongeren van 12-17 is. De politie lijkt een verband te zien tussen de drill-rap en het toenemen van de wapenincidenten (Koops, 2020). Recent onderzoek naar Rotterdamse drill rappers laat zien dat de rappers die bij geweld betrokken zijn dit veelal beperken tot de drill muziek zelf en de communicatie op sociale media. Er wordt dus eigenlijk gesteld dat niet iedere drill rapper ook daadwerkelijk misdrijven pleegt. Dit neemt echter niet weg dat de gewelddadige boodschap in de muziek wapenbezit propageert en dat is zorgelijk, aldus Robby Roks, criminoloog (Van Noordenburg, 2020).

Drill rap krijgt lijkt een slechte reputatie te hebben onder de menigte, maar zijn er niet ook nog positieve kanten aan drill rap?

 Muziek is en blijft iets wat door een ieder anders geinterpreteerd wordt. En muziek is dus ook iets wat door eenieder anders gebruikt kan worden. Rapper CJaye is daar een voorbeeld van. Hij zoekt de positieve kanten binnen een donker belichte genre op. ‘’Ik wil niet geassocieerd worden met het negatieve, maar wel met drill. Daarom heb ik duidelijk gemaakt, dat het ook anders kan.’’ zegt hij tijdens een interview bij FunX (Maxim, 2020). Drill rap hoeft dus niet per definitie slecht te zijn. Het is echter wel moeilijk, omdat de thema’s gevoelig liggen en al snel verkeerd opgepakt kunnen worden.

Er kan geconstateerd worden dat drill-rap in verband staat met criminaliteit. In hoeverre deze criminaliteit overgebracht wordt naar de jeugd en in hoeverre dit gedrag gekopieerd wordt, dat blijft nog onderbelicht. Of muziek dan als een engel of een duivel is, hoeft dan gelukkig ook niet alleen op de genre drill rap, bepaald te worden. Denk maar eens na over wat muziek voor jou betekent. Dat is het allerbelangrijkste.

Literatuur

Koops, R. (2020, 30 september). Amsterdamse jongeren steeds vaker betrokken bij moord en doodslag. Het Parool. https://www.parool.nl/amsterdam/amsterdamse-jongeren-steeds-vaker-betrokken-bij-moord-en-doodslag~bc1bf2f7/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F&utm_campaign=shared_earned&utm_medium=social&utm_source=copylink

Maxim. (2020, 25 december). CJaye maakt positieve drill: “‘Ik wil mensen helpen om uit een negatieve spiraal te komen’”. FunX.nl. https://www.funx.nl/news/on-speaker/86eb6f22-c9b3-4be1-93f2-e435b0ce116a/cjaye-maakt-positieve-drill-ik-wil-mensen-helpen-om-uit-een-negatieve-spiraal-te-komen

Van Noordenburg, C. (2020, 2 december). ‘Drillrap is niet de boosdoener van steekpartijen’. Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV). Geraadpleegd op 3 april 2022, van https://hetccv.nl/nieuws/drillrap-is-niet-de-boosdoener-van-steekpartijen/

Van Vliet, C. (2020, 12 februari). “Drill-rap”: is het puur entertainment of het uitlokken van geweld via muziek? NH Nieuws. Geraadpleegd op 3 april 2022, van https://www.nhnieuws.nl/nieuws/261848/drill-rap-is-het-puur-entertainment-of-het-uitlokken-van-geweld-via-muziek

Kinderen voor Kinderen

Nummers zoals ‘Op een onbewoond eiland’ en ‘waanzinnig gedroomd’ zijn erg bekend onder kinderen en volwassenen. Deze nummers zijn gezongen door het kinderkoor Kinderen voor Kinderen. Inmiddels bestaat de groep al bijna 43 jaar met grote successen. In het kader van de kindermuziekweek richten wij ons op het koor bestaande uit kinderen, gezongen voor kinderen.

Meer dan 40 jaar geleden is het koor Kinderen voor Kinderen opgericht door Flory Anstadt. Zij kwam met het idee nadat ze betrokken was bij een programma genaamd ’t Spant erom, waar verschillende scholen aan meededen. Anstadt hoorde van de kinderen dat zij geen leuke nummers kenden. De kinderen mochten onderwerpen naar haar sturen waar ze graag een nummers over wilden horen (BNNVARA, 2019). Zo konden kinderen zelf beslissen wat voor muziek er voor hun zou zijn. In de eerste jaren werden er duizenden brieven gestuurd naar het team, later hadden de makers wel een beeld van wat kinderen belangrijk vonden (Dietz & Ham, 2020).

De shows van Kinderen voor Kinderen worden geopend met de Kinderen voor Kinderen Tune. Deze tune bevat de boodschap waarmee Kinderen voor Kinderen is begonnen. In het nummer wordt namelijk het volgende gezongen:

 ‘Kinderen voor kinderen
Een kind is hier zo rijk
Kinderen voor kinderen
Het is zo ongelijk

Een kind onder de evenaar
Is meestal maar een bedelaar
Kinderen voor kinderen
Voor kinderen van daar’

Kinderen voor Kinderen is begonnen als een goed doel, waarbij Nederlandse kinderen geld inzamelen voor kinderen die het minder goed hebben. Tot 1992 werd er een jaarlijkse speelgoedactie gehouden rond Sinterklaas. Hierbij werd er geld ingezameld voor vluchtelingenkinderen en Nederlandse kinderen in kindertehuizen. De shows die op televisie werden uitgezonden waren hierbij een promotiemiddel (Dietz & Ham, 2020).

Echter, in 1993 is de tekst van de tune aangepast vanwege de nieuwe mediawet. Het was niet meer mogelijk om geld in te zamelen. Het gevolg hiervan was dat je de albums niet meer kocht om een goed doel te steunen, maar alleen voor plezier. Kinderen zouden zich kunnen identificeren met de koorleden en de nummers gingen meer over het leven in Nederland en problemen die kinderen kunnen hebben. Er was nog wel kritiek op het kinderkoor, omdat de meeste kinderen uit het Gooi kwamen (Dietz & Ham, 2020).  De Gooise r kon je ook goed horen in de nummers. Dit kwam echter doordat er alleen kinderen binnen een kleine straal rond de opnamestudio meededen, wat te maken had met de arbeidsinspectie. Ook moesten de kinderen rond hun twaalfde stoppen met het koor (Van vliet, 2017).

In 1999 werd Lucia Marthas betrokken bij het koor. Zij had namelijk een dansopleiding waar ze de kans gaf aan kinderen uit minder welvarende omgevingen om ook te dansen. Ze ging helpen met de choreografieën en betrok kinderen met diverse achtergronden om het koor inclusiever te maken. Ondanks aanpassingen aan de shows en het koor was er minder interesse voor Kinderen voor Kinderen. In de jaren negentig kregen kinderen meer interesse in popmuziek en begin 2000 hadden veel kinderen de voorkeur voor het junior songfestival, dat in 2003 was gestart (Dietz & Ham, 2020).

Toch werd er wel weer een hit uitgebracht. In 2012 kwam het nummer ‘Hallo wereld’ uit. De videoclip en het nummer zelf klonk moderner. Door de opkomst van social media en Youtube konden de nummers nu ook online bekeken en beluisterd worden, wat ook bijdroeg aan het terugkerende succes. Daarbij werd er met ‘Hallo wereld’ weer een goed doel aangehaald. Het was een samenwerking met de kinderboekenweek en het goede doel My book Buddy. Ook was Kinderen van Kinderen in 2013 partner geworden van de koningsspelen, waarbij er elk jaar een nummer wordt uitgebracht waar kinderen op kunnen dansen (Dietz & Ham, 2020). Andere organisaties waarmee het koor heeft samengewerkt zijn het Jeugdfonds Sport & Cultuur (sinds 2017), Unicef (in 2019) en Het Vergeten Kind in 2021 (Zapp, z.d.).

De nummers van kinderen voor kinderen variëren van typische kinderproblemen tot opwarming van de aarde. Daarbij gaan de nummers ook met de tijd mee, waar ook deels kritiek op geleverd wordt. Een voorbeeld daarvan is het ‘Tietenlied’. Er is ook kritiek geuit over nummers zoals ‘Kip, Patat En Appelmoes’, omdat dit ongezond eten zou promoten. Volgens de eindredacteur Florence van Duijvendijk staan de nummers dichtbij kinderen en zou er juist ook ruimte moeten zijn voor nummers over snoep (BNNVARA, 2019).

De afgelopen jaren is het milieu een terugkomend thema. Bij deze nummers worden kinderen ook bewust gemaakt van wat voor impact zij kunnen hebben. Daarbij wordt er een nadruk gelegd op samen het klimaat verbeteren. Het doel hierbij is dat kinderen meer inspiratie krijgen. Toch worden er ook weer typische kindernummers geschreven om wel weer dicht bij de belevingswereld van kinderen te blijven (Dietz & Ham, 2020).

Al met al is kinderen voor kinderen een groep die al meer dan 40 jaar succesvolle kindernummers uitbrengt. Door de comeback in 2012 kreeg het koor populariteit terug. Zo zijn de nummers ‘Pasapas’ en Hupsakee miljoenen keren gekeken op YouTube. Maar nog steeds zijn de oude nummers zoals ‘Op een onbewoond eiland’ en ‘Meidengroep’ bekend onder volwassenen en kinderen.

Literatuur

BNNVARA. (2019, 9 november). Wat is er veranderd in 40 jaar Kinderen voor Kinderen? Geraadpleegd op 27 maart 2022, van https://www.bnnvara.nl/artikelen/wat-is-er-verandert-in-40-jaar-kinderen-voor-kinderen

Dietz, F., & Ham, L. (2020, 21 oktober). Van wereldverbeteraar in unisex tuinbroek tot superverantwoordelijke modelburger. De Groene Amsterdammer. Geraadpleegd op 27 maart 2022, van https://www.groene.nl/artikel/van-wereldverbeteraar-in-unisex-tuinbroek-tot-superverantwoordelijke-modelburger

Van Vliet, F. (2017, 26 november). TV Toen: Kinderen voor kinderen. NCRV-gids. Geraadpleegd op 27 maart 2022, van https://www.ncrvgids.nl/tv-toen/tv-toen-kinderen-kinderen/

Zapp. (z.d.). Goede doel. Geraadpleegd op 27 maart 2022, van https://www.zapp.nl/programmas/kinderen-voor-kinderen/nieuws/26534-goede-doel

Muziektherapie

Muziek luisteren is voor veel mensen een hobby of een manier van ontspannen. Maar zou muziek ook meer kunnen zijn dan dat? Er zijn aanwijzingen dat muziektherapie een effectieve interventie kan zijn. Maar wat is muziektherapie? Hoe wordt het vormgegeven? En is het daadwerkelijk effectief?

Muziektherapie is het gebruik van muziek en muziekelementen als interventie in een medische, educationele en alledaagse context met individuen, groepen, families of gemeenschappen die de kwaliteit van hun leven willen optimaliseren en hun gezondheid en welzijn willen bevorderen (World Federation of Music Therapy, 2021).

Muziektherapie kan in actieve en receptieve vorm gegeven worden. Tijdens actieve muziektherapie zijn cliënten bezig met het maken van muziek. Improvisatie wordt hierbij het vaakste toegepast (Gold et al., 2009). Bij de receptieve vorm krijgen cliënten vooral muziek te horen (Bruscia, 2014; Wheeler, 2015).

Tijdens muziektherapie worden vervelende gevoelens en gedachten omgezet naar positieve gevoelens en emoties.  Hierbij worden er vaak aan doelen gewerkt zoals het opbouwen van een positief zelfbeeld (Amstelring, z.d.). Je kan in aanmerking komen voor muziektherapie door een verwijzing van de psycholoog of huisarts. Cliënten komen met diverse problemen bij een muziektherapeut terecht. Deze problemen variëren van een depressie tot communicatieproblemen. Muziektherapie kan individueel gegeven worden, maar het kan ook in groepsverband (Archipel, z.d.).

Volgens een neurowetenschapper kan muziek stress verminderen, een gemoedstoestand verbeteren en helpen bij dementie. Ook een muziektherapeut sprak positief over de effecten van muziektherapie. Zo zou deze vorm van therapie kunnen helpen bij concentratieproblemen en zou het een vergelijkbaar effect hebben met andere psychologische hulp. Daarbij vertelde dat het luisteren van muziek die je leuk vindt kan zorgen voor het vrijkomen van endorfine en dopamine, die zorgen voor een goed gevoel (RTL Nieuws, 2021).

Ook hoogleraar Erik Scherder is positief over muziektherapie. Volgens Scherder is muziek een vorm van communicatie, en worden taalgebieden in de hersenen geactiveerd. Deze taalgebieden zijn ook gebieden die gevoelig zijn voor impulscontrole en agressiviteit. Hierdoor kan muziek gekoppeld worden aan impulscontrole en agressiebeheersing. Daarbij komt er een verwachtingselement kijken bij muziek. Als je muziek luistert kun je nadenken over wat voor melodie er gaat komen of als je een nummer goed kent weet je hoe dat nummer gaat. Hierdoor wordt verwachting ingevuld, verteld Scherder, waardoor je een goed gevoel kan krijgen (NPO Radio 2, 2021).

Uit een meta-analyse bleek dat muziektherapie, gecombineerd met andere hulp, een significant korte termijn effect heeft. Zo werden angstsymptomen verminderd en heeft deze therapie een positief effect op depressie. Verder waren er geen grote verschillen gevonden tussen de twee vormen van muziektherapie, actieve therapie en receptieve therapie (Aalbers et al., 2017).

Kortom, het lijkt erop dat muziektherapie een werkzame interventie kan zijn voor verschillende problemen en hulpvragen. Dus aarzel vooral niet om je favoriete nummer aan te zetten voor de extra geluksstofjes!

Literatuur

Aalbers, S., Fusar-Poli, L., Freeman, R. E., Spreen, M., Ket, J. C., Vink, A. C., Maratos, A., Crawford, M., Chen, X. J., & Gold, C. (2017). Music therapy for depression. Cochrane Database of Systematic Reviews, 2017(11). https://doi.org/10.1002/14651858.cd004517.pub3

Amstelring. (z.d.). Muziektherapie: Leren omgaan met nare gevoelens. Geraadpleegd op 30 maart 2022, van https://www.amstelring.nl/muziektherapie-in-verpleeghuis

Archipel. (z.d.). Muziektherapie is er voor het bewust maken van gevoelens. Geraadpleegd op 30 maart 2022, van https://www.archipelzorggroep.nl/behandeling/behandelingen/muziektherapie

Bruscia KE. Defining Music Therapy. 3rd Edition. University Park, Illinois, USA: Barcelona Publishers, 2014

Gold, C., Solli, H. P., Krüger, V., & Lie, S. A. (2009). Dose–response relationship in music therapy for people with serious mental disorders: Systematic review and meta-analysis. Clinical Psychology Review, 29(3), 193–207. https://doi.org/10.1016/j.cpr.2009.01.001

NPO Radio 2. (2020, 21 september). Erik Scherder over muziek als therapie bij kinderen met oorlogstrauma’s. Geraadpleegd op 30 maart 2022, van https://www.nporadio2.nl/nieuws/npo-radio-2/73be7d05-c7fa-48bc-a376-69c7bb435173/erik-scherder-over-muziek-als-therapie-bij-kinderen-met-oorlogstrauma-s

RTL Nieuws. (2021, 14 januari). “Muziektherapie net zoveel effect als psycholoog”. Geraadpleegd op 30 maart 2022, van https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/5208578/depressie-muziektherapie-muziek-luisteren-stress

Wheeler BL. Music Therapy Handbook. New York, New York, USA: Guilford Publications, 2015

World Federation of Music Therapy. (2021, 5 november). About WFMT. Geraadpleegd op 30 maart 2022, van https://wfmt.info/wfmt-new-home/about-wfmt/