Wil jij je voor komend studiejaar inschrijven in een commissie? Kijk voor meer informatie over de commissies in het commissieuitlegboekje via de volgende link:

Inschrijven eerstejaars leden: https://forms.gle/Ye4AAAf1JQeNizdR7

Inschrijven ouderejaars leden: https://forms.gle/GCbNkznbUuNqdLye6

Een (vind-ik-)leuk idee

Blog 10 (24-06-2021)

Niet zo lang geleden kwamen Instagram en Facebook met de optie likes en vind-ik-leuks te verbergen. Volgens moederbedrijf Facebook zou dit beter zijn voor het welzijn van de gebruikers. Zij kunnen zich dan namelijk meer focussen op wát er wordt gedeeld, in plaats van het aantal likes dat dit oplevert. De functie is echter wel optioneel. Uit een tweejarige test op Instagram bleek namelijk dat het verbergen van likes bij sommigen goed beviel, terwijl anderen het juist storend vonden. Zij gaven aan het aantal likes te gebruiken om een beeld te krijgen van wat er populair is. De mening over deze nieuwe functie is dus verdeeld onder de gebruikers. Een groot deel van die gebruikers bestaat uit jongeren, zo blijkt uit een onderzoek van Newcom uit 2020 dat 87% van de Nederlandse jongeren tussen 15 en 19 jaar Instagram gebruiken. 

Zijn al die likes dan inderdaad schadelijk voor het welzijn van jongeren? Verschillende onderzoeken van de Boer et al. tonen aan dat  deze nadelen voor het welzijn van jongeren vooral bestaan uit een verminderde tevredenheid over hun leven en symptomen van depressie. Dezelfde onderzoekers vonden ‘upward social comparison’ als één van de twee grootste boosdoeners (de ander ‘cybervictimization’). Bij upward social comparison vergelijken we onszelf met iemand die wij als beter dan onszelf zien. In het geval van sociale media, en in dit geval Instagram, zorgt dit vaak voor gedachten als “Hij of zij doet meer leuke dingen dan ik”, “Hij of zij heeft meer vrienden dan ik”, “Hij of zij is populairder dan ik”, “Hij of zij ziet er beter uit dan ik” en  “Hij of zij heeft meer likes dan ik”. Natuurlijk geldt dit niet voor alle jongeren die Instagram gebruiken. Ook voor hen die dit wel herkennen, gebeurt dit niet bij iedere post die ze zien. 

Het lijkt dus een goede beslissing van moederbedrijf Facebook om het verbergen van likes optioneel te maken. Voor de jongeren die zichzelf meten aan de likes van anderen is het zeker een stap in de juiste richting. Hoe groot het verschil daadwerkelijk zal zijn, is nog maar de vraag. Likes zijn tenslotte maar een deel van het probleem en het is een stuk lastiger mensen te verplichten niet alleen de leuke dingen uit hun leven te delen. Tot die tijd is het misschien het beste om te onthouden dat social media niet alles laat zien. Vanaf nu in elk geval geen likes. 

Wonderkinderen

Blog 9 (21-06-2021)

Toen de Belgische Laurent Simons in 2019 op 9-jarige leeftijd zijn Bachelordiploma haalde was daar veel verwondering over, maar ook werden er zorgen uitgesproken. Wat houdt hoogbegaafdheid precies in? En wat voor plek heeft dit in onze samenleving?

Hoogbegaafdheid wordt gedefinieerd als de prestatie van een wonderkind dat in alle gevallen hoogbegaafd is, die aan de bovenkant van de verdeling in een talent-domein ligt (Subotnik, 2012). Wonderkinderen worden vaak onbegrepen in de huidige maatschappij, zo wordt er gedacht dat zij geen ondersteuning nodig hebben en dat zij er vanzelf wel komen. Niets is echter minder waar. Zo blijkt uit Vialle et al. (2007) dat wonderkinderen veel problemen ondervinden. Zij voelen zich bijvoorbeeld somberder en minder begrepen dan leeftijdsgenoten en het blijkt dat er de afgelopen jaren een toename is in het percentage zelfmoorden in deze doelgroep (Cross, Cassady, & Miller, 2006). Met behulp van ondersteuning vanuit de maatschappij zou er begrip kunnen komen voor deze sombere gevoelens, Zuo & Cramond (2001) stellen daarom ook dat er speciaal onderwijs moet zijn voor hoogbegaafde kinderen. Op deze manier kunnen zij, zonder zich aan te hoeven passen, hun eigen identiteit ontwikkelen en toch ondersteuning krijgen. Dit zal leiden tot een betere positie van wonderkinderen in de samenleving.

Sinds augustus 2014 kunnen wonderkinderen in Nederland terecht bij passend onderwijs. Dit houdt in dat er binnen het reguliere basis- en middelbaar onderwijs speciale programma’s voor hen worden ontwikkeld. Ze volgen het basisaanbod aan onderwijs, maar met extra voorzieningen. Hierbij kan gedacht worden aan de plusklas op de basisschool en versneld vwo volgen op de middelbare school (Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, 2018a). Daarnaast is er speciaal onderwijs  alleen voor hoogbegaafde kinderen. Hier is speciale aandacht voor de kinderen en zijn er leerkrachten aanwezig die gespecialiseerd zijn in onderwijs voor hoogbegaafden.

De wereld van wonderkinderen bestaat dus niet zonder obstakels. Niet alleen vinden ouders het vaak moeilijk om de horizontale identiteit (identiteit die niet gedeeld is tussen ouder en kind) van hun hoogbegaafde kind te accepteren, maar ook in de samenleving is het als hoogbegaafde moeilijk om een plek te vinden. Al met al zou het goed zijn voor wonderkinderen als er vanuit de overheid meer geld vrij zou komen, zodat zij  meer ondersteuning kunnen  krijgen. Passend onderwijs is nuttig, maar haalt niet het volledige potentieel naar boven, met name een uitbreiding in creatieve vakken en identiteitsontwikkeling zouden passend zijn. Daarnaast zou meer onderzoek naar welke onderwijsvorm het beste bij hoogbegaafde kinderen past ook bijdragen aan een meer begripvolle samenleving.

Is persoonlijkheid erfelijk?

Blog 8 (27-05-2021)

Word jou wel eens verteld dat je op je vader lijkt? Of op je moeder? Soms zeggen mensen tegen mij dat ik dezelfde neus heb als mijn vader bijvoorbeeld, en de ogen van mijn moeder. Iedereen weet over het algemeen wel dat je de helft van je DNA aan je biologische vader en de helft aan je biologische moeder te danken hebt, maar, hoe zit het dan met persoonlijkheid? Als ik eigenwijs doe, dan zegt mijn vader altijd dat ik dat van mijn moeder heb overgenomen. Maar is dat eigenlijk wel zo? Is persoonlijkheid erfelijk?

Het is op zich logisch dat alle ervaringen die een individu in zijn of haar leven heeft, vooral buiten het huis, invloed hebben op de ontwikkeling en daarmee ook je persoonlijkheid. Maar, je omgeving is niet het enige wat invloed heeft. Genen spelen namelijk ook een rol. De correlatie tussen de persoonlijkheden van geadopteerde broers en zussen, bijvoorbeeld, is bijna nul. Daarnaast bleken de verschillen in de opvoedingsomgevingen van opgroeiende tweelingen die gescheiden zijn weinig invloed te hebben op verschillen in hun persoonlijkheid op volwassen leeftijd  (Krueger at al., 2003). Dit laat zien dat genen zeker invloed hebben op je persoonlijkheid, aangezien de geadopteerde kinderen dus wel in dezelfde omgeving opgroeien, maar toch anders zijn in hun persoonlijkheid door hun specifieke genen en vice versa met de tweelingen.

Deze invloed komt door polygene transmissie: meerdere genenparen combineren tot één fenotypische eigenschap. Het fenotype van een organisme is het totaal van alle waarneembare eigenschappen. Een voorbeeld van zo een eigenschap is persoonlijkheid, wat wordt beïnvloed door veel verschillende genen. De erfelijkheidscoëfficiënt wordt gebruikt om te kijken naar de mate waarin variatie in een specifiek fenotypisch kenmerk, zoals persoonlijkheid, binnen een populatie kan worden toegeschreven aan hun verschillende genen. Deze erfelijkheidscoëfficiënten verschillen tussen populaties.

Om te kijken naar hoe erfelijk persoonlijkheid dan wel is, kijken we naar vijf dimensies. Dit zijn: vriendelijkheid, extraversie, neuroticisme, gewetensvolheid en openheid. Uit onderzoek is naar voren gekomen dat voor vriendelijkheid een erfelijkheidscoëfficiënt van .42 is gevonden, voor extraversie .54, voor neuroticisme .48, voor gewetensvolheid .49 en voor openheid .57. Dit betekent dat tussen de 42% en 57% van de variantie in de populatie tussen deze dimensies verklaard wordt door hun genen. Dit is een best groot deel. Dus de kans dat mijn eigenwijze gedrag komt doordat ik die eigenschap heb geërfd van mijn moeder, is zeker aanwezig.

Verlaag het differentiatieniveau van secundair onderwijs

Blog 7 (29-04-2021)

Afgelopen jaren is er een toenemende roep om de leeftijd waarop jongeren hun middelbare schoolniveau moeten kiezen te verhogen, zo ook in de Tweede Kamerverkiezingen van dit jaar. De leeftijd waarop jongeren nu het middelbare schoolniveau kiezen is 12 jaar, Dr. Opdenakker stelt echter dat dit voor bepaalde jongeren te vroeg is. Aangezien deze beslissing de rest van hun leven zal beïnvloeden is het belangrijk om deze leeftijd in acht te nemen. Volgens Winters (2017) stimuleert het differentiëren op 12-jarige leeftijd ongelijkheid in de samenleving voor kinderen die later opbloeien, kinderen met een taalachterstand en kinderen met een lage sociaal-economische status. Uit onderzoek in Scandinavië is gebleken dat het verlagen van onderwijsdifferentiatie, dat jongeren op een latere leeftijd hun onderwijsniveau kiezen, het probleem van ongelijkheid in de samenleving kan helpen oplossen (Rathmann et al., 2016).

In Nederland ligt er al sinds de jaren 60 een plan om een zogeheten Middenschool te creëren. Deze school zit tussen de basis- en de middelbare school in, en op deze manier wordt de leeftijd van differentiatie verplaatst van 12 naar 15 of 16 jaar. In deze jaren krijgen de jongeren de kans om zichzelf verder te ontwikkelen voordat zij een definitieve richting kiezen (Creemers & Kleinbergen, 1978). Ondanks dat er een aantal van dit soort scholen zijn opgericht, is het nog geen alom bekend fenomeen.

Om ongelijkheid in de samenleving te verkleinen, jongeren een gelijke kans te geven op een goede toekomst en jongeren een bewuste en zekere keuze te laten maken voor hun opleiding, is het dus van belang dat het differentiatieniveau wordt verlaagd en jongeren daarmee op een latere leeftijd hun secundaire onderwijs kiezen.

Wil jij solliciteren op een bestuursfunctie binnen PAP? Vul dan onderstaand formulier in en verzend deze naar secretaris@svpap.nl. Wil je eerst nog wat meer informatie over de verschillende functies? Bekijk dan hier het bestuursinformatieboekje, of neem contact meet ons op voor een persoonlijk gesprekje.

We zien je sollicitatie graag tegemoet!

Heb je interesse in een bestuursjaar, maar twijfel je nog? Of wil je simpelweg wat meer informatie over wat bestuur zijn nu eigenlijk inhoud? Neem dan een kijkje in het bestuursinformatieboekje. Hierin lees je alles over het zijn en worden van het bestuur!

Heb je daarna toch nog vragen, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen!

Culturele diversiteit, onderwijskansen en Klassen

Blog 6 (25-03-2021)

Nederland wordt momenteel, net als de meeste andere West-Europese landen, geconfronteerd met een toenemende diversiteit op scholen en in de klas in termen van etniciteit, taal, religie en identiteit. Helaas gaat deze culturele diversiteit gepaard met ongelijke onderwijskansen en -resultaten, die deels veroorzaakt worden door etnische verschillen in de mate van beheersing van de Nederlandse taal en de bekendheid met de Nederlandse schoolcultuur (Andriessen & Phalet, 2002). Maar er zijn ook andere redenen voor ongelijke kansen binnen het onderwijs. De documentaireserie Klassen gaat hier verder op in: in deze serie wordt getoond dat een kind met een lage SES (Sociaal Economische Status) al bij voorbaat slechter op school presteert. De vraag is of dit ligt aan de intelligentie en kunnen van het kind zelf, of dat externe factoren de reden zijn voor dit verschil.

De serie Klassen  speelt zich af in Amsterdam-Noord en legt de focus op kinderen van groep 8. Op elfjarige leeftijd krijgt ieder een individueel eindadvies voor de middelbare school. Dit heeft veel invloed op de toekomst van de leerlingen. Niet alle kinderen kunnen steun van hun ouders krijgen, sommigen staan er alleen voor. Er zijn verscheidene externe redenen voor kinderen om het moeilijk te hebben op school, de een heeft misschien een armoedige of onzekere thuissituatie en de andere staat op het punt te bezwijken onder de prestatiedruk die geleverd wordt door zowel ouders als leerkrachten. In Amsterdam-Noord heeft een grote toestroom van hoogopgeleide ouders voor een nieuw straatbeeld gezorgd. Hun kinderen gaan alleen niet naar dezelfde scholen als die van de oorspronkelijke buurtbewoners. Deze scheiding van klassen zien we niet alleen in Amsterdam-Noord terug, maar in heel Nederland.

De hoop is op dit moment gevestigd op de onderwijskrachten, mentoren, bestuurders en wethouders. Zij moeten ervoor zorgen dat het uiteindelijke diploma dat behaald wordt door elk kind, is gebaseerd op hun eigen kwaliteiten. Niet op het opleidingsniveau van hun ouders of andere externe factoren. Als er geen gelijke start is, moeten gelijke kansen worden gecreëerd om de verschillen tussen kinderen met andere culturele achtergronden zoveel mogelijk te verkleinen.

“Nederland schendt kinderrechten”

Blog 5 (25-02-2021)

“Nederland schendt kinderrechten.”, zo luidde in 2014 een krantenkop van een artikel uit Trouw. Een vergaande en ernstig uitspraak die gelukkig al ver achter ons ligt. Helaas gaat ook vandaag de dag nog niet alles perfect. In 1989 is in Genève op de United Nations Convention on the Rights of the Child (UNCRC) afgesproken wat perfect inhoud. Op de UNCRC is in 54 artikelen vastgelegd wat de rechten van een kind zijn en hoe de naleving daarvan gewaarborgd wordt. 

Sinds corona grip heeft gekregen over ons land en de samenleving, is er veel veranderd. Hoewel deze veranderingen en maatregelen worden ingevoerd met het oog op het groter goed, hebben zij niet alleen positieve effecten. Veelal wordt er al gesproken over de economie, festivals en evenementen en het onderwijs. Vooral laatstgenoemde heeft een immense impact op kinderen. Natuurlijk, en helaas, heeft corona een onmisbare negatieve invloed op mensen van alle leeftijden. In tegenstelling tot adolescenten, volwassenen en senioren, hebben kinderen echter weinig tot geen invloed in het beleid dat wordt gevoerd. 

Op dat punt gaat er dus iets mis. Alle landen die het verdrag op de UNCRC hebben getekend, hebben er namelijk mee ingestemd om altijd te handelen in het belang van het kind (artikel 3). Dat het lastig is om regelgeving op te stellen die de gehele samenleving ten goede komt, staat buiten kijf. In de huidige situatie mist er echter nog een belangrijk onderdeel: inspraak. In artikel 12 is opgenomen dat kinderen het recht hebben op een eigen mening, maar ook om met deze mening inspraak te hebben op regelgeving die hen betreft. Recentelijk luidt er in de samenleving steeds vaker het geluid dat de situatie voor de jeugd inmiddels te zwaar wordt (zo is de BNNVARA bezig met een documentaire over de mentale gezondheid van jongeren en zijn er artikelen over dit onderwerp gepubliceerd door onder andere de NOS, trouw en RTLnieuws.) Dit is een erg goede ontwikkeling, die hopelijk snel gevolgd wordt door ook kinderen te betrekken in de regelgeving. 16 februari is een goede eerste stap gezet met een persconferentie speciaal voor kinderen, georganiseerd door het NOS Jeugdjournaal. Iedereen heeft namelijk een mening over corona. Kinderen ook.